vakantie?...

☺☺☺☺☺☺😉De examens zijn voorbij. Het is de eerste keer dat ik opgelucht en blij ben dat het voorbij is. Die periode heeft veel impact op ons leven gehad.

Het was de enige keer in de Ipsoc dat zo dood leek. De energie die die gebouw straalt, was gedooft. Ik voelde niet goed. Het voelde alsof ik ga stikken.

Overal mensen met mondmaskers en met een blik dat, 'blijf af van mij'!
Het bangende blik was bij iedereen, op dat moment voelde ik dat we gelijk zijn. Hetzelfde gevoel straalden.
Was die virus nodig om mensen virtueel en op afstaand samen te brengen?
Ja, op een of andere manier was de hele populatie in de hele wereld gelijk. Iedereen probeerde op een of andere manier zichzelf te beschermen en hun gezin.


Het is terecht iedereen beschermt hun geliefde op verschillende manieren. Door die tijd hebben we geleerd dat niks onder controle hebben. Dat we leven en we weten niet wat morgen gaat gebeuren.
 .
Maar ik ben blij dat ik naar Albanië ga. Mijn ouders gaan mijn zoon voor het eerste keer ontmoeten. Ze wonen in Albanië en mijn broer ook. Mijn zus woont in Italië.
Voor ons is de zomervakantie de enige tijd die we samen zijn. gelukkig zijn de grenzen open, zodanig wij met de auto kunnen gaan.
Het is heel ver maar we genieten altijd ervan. We passeren over verschillende landen en mijn favoriete is Kroatië. We stoppen 2 à 3 dagen deze keer. Maar Albanië is mijn top favoriete. Ik woon naast de bergen en de zee. Daar heb je alles behalve een goede toekomst. Ik heb veel geluk gehad dat ik in België woon. Hier ben je gelijk en je krijgt wat je verdiend. In Albanië is de corruptie die mijn vaderland kapot maakt.


Maar ja ik hoop dat ik goede resultaten krijg voor het examen. Deze zomer moet ik ervan genieten, ik ben al 2 jaar niet geweest en mijn ouders niet gezien.

...?

Het regent vandaag, het is koud en tegelijk hoor ik kinderen die lachen op straat... Maar waar gaan ze? Waarom zijn ze zo blij? Van waar komt die enthousiasme?

Ze gaan naar school, ze kunnen met hun vrienden babbelen en spelen. Ze zijn samen en uiteindelijk kunnen ze naar buiten, maar voorzichtig met elkaar.

Ik ben blij, omdat een lachende ochtend is. België leeft, de mensen zijn weer terug op hun gewoontes, niet helemaal, maar ze zijn op het juiste pad.

Er wordt gewerkt, mensen kunnen terug naar het werk. Uiteindelijk kunnen de studenten gaan werken en hun examens afleggen. De restaurants en cafés gaan open en de mensen gaan samenkomen, iets drinken of gewoon met elkaar zijn.

 Wat met de rest?

“We zijn goed bezig”- zeggen de mensen.

 Maar zijn we echt goed bezig? Wat met mensen die uit een kwetsbare groep komen? Ik vraag me af, hoe gaat het me ze? Hebben die isolatie overleeft? Kunnen ze terug bij onze maatschappij, zijn ze mentaal of fysiek nog gezond? Hebben ze voldoende hulp? Zowel sociaal als financieel?  Ik vraag me af wat met intrafamiliale geweld? Scheidingen waar de cijfers hoog omlopen?

Weer vraagtekens… Vragen die weer nog geen antwoorden leveren.