...?

Het regent vandaag, het is koud en tegelijk hoor ik kinderen die lachen op straat... Maar waar gaan ze? Waarom zijn ze zo blij? Van waar komt die enthousiasme?

Ze gaan naar school, ze kunnen met hun vrienden babbelen en spelen. Ze zijn samen en uiteindelijk kunnen ze naar buiten, maar voorzichtig met elkaar.

Ik ben blij, omdat een lachende ochtend is. België leeft, de mensen zijn weer terug op hun gewoontes, niet helemaal, maar ze zijn op het juiste pad.

Er wordt gewerkt, mensen kunnen terug naar het werk. Uiteindelijk kunnen de studenten gaan werken en hun examens afleggen. De restaurants en cafés gaan open en de mensen gaan samenkomen, iets drinken of gewoon met elkaar zijn.

 Wat met de rest?

“We zijn goed bezig”- zeggen de mensen.

 Maar zijn we echt goed bezig? Wat met mensen die uit een kwetsbare groep komen? Ik vraag me af, hoe gaat het me ze? Hebben die isolatie overleeft? Kunnen ze terug bij onze maatschappij, zijn ze mentaal of fysiek nog gezond? Hebben ze voldoende hulp? Zowel sociaal als financieel?  Ik vraag me af wat met intrafamiliale geweld? Scheidingen waar de cijfers hoog omlopen?

Weer vraagtekens… Vragen die weer nog geen antwoorden leveren.