April 2020

Het is lente en ik heb de straten en mijn wijk nog nooit zo leeg gezien.
Iedereen is thuis, maar voel ik thuis? Ja, mijn zoon en mijn man zijn bij me. Maar ik mis mijn ouders mijn broer en zus. Ze zijn ver van mij.
Het is al 2jaar dat ik ze, niet heb gezien. Ze hebben hun kleinzoon nog niet gezien. Ik denk dat we ook dit jaar niet zouden gaan. normaal gezien vetrekken we eind juli. We gaan altijd met de auto naar Albanië. Het is ver 2500km, maar altijd avontuurlijk. We ontdekken altijd nieuwe plekken. Dit jaar willen we dat ook onze kind dezelfde zou ervaren.

Mijn ouders zijn ziek niet door corona, maar mijn vader lijdt door depressie en in de eerste fase van Parkinson. Het is heel moeilijk om in te beelden hoe moeilijk is deze situatie voor mijn moeder en mijn broer  die nog in Albanië wonen. normaal gezien is Albanie een ontwikkelingsland, maar ik denk dat verkeerd alles is, op alle kanten. De maatregelenen die genomen zijn, worden niet effectief door de politie gecontroleerd. Blijkbaar mijn moeder 2 dagen geleden werkte nog. Meer dan 70% van de collega's zijn positief en mijn moeder ook. Ze lijdt van diabetes en bloeddruk. Ze is een week heel ziek geweest en vandaag ben ik op de hoogte dat ze corona heeft . Momenteel is ze goed maar ik ben heel bezorgd erover.

Binnen 2 maanden wordt mijn zoon 1 jaar. Ik heb een groot feest georganiseert, maar ik hoop dat voorbij zou zijn die tijd. Ik hoop dat de overheid en de instanties goed voorbereid moeten worden.
We hebben dit planeet niet goed behandeld en ik denk dat een examen is geweest voor de mensen. sommigen zijn niet geslaagd, maar we hebben een herkansing gekregen....
Ik hoop dat we die kans grijpen en meer liefde voor onze planeet hebben...
Veel liefde en geduld...😇🙏